Wat zouden jongeren van 18 moeten luisteren, lezen,bekijken, meemaken? Welke culturele bagage is onontbeerlijk voor een waardevol leven?
Het lezen van het artikel in de Knack over psychiater Dirk De Wachter's opinie omtrent deze vragen, heeft me tot hetzelfde aangezet. U moet weten, beste lezer, dat de befaamde "volwassen" leeftijd van 18 nog 11 maanden van mij verwijderd is. Desalniettemin wil ik mijn mening hierover delen. Ik ben het alleszins al over één zaak eens met De Wachter, namelijk dat kunst en cultuur geen kers op de taart zijn, maar de bodem van het gebak.
1. LEES CATULLUS
"Odi et amo; ik haat en ik heb lief. Hoe ik dit doe, vraag je je waarschijnlijk af. Ik weet het niet. Maar ik voel het gebeuren. En ik ga eraan kapot."
Ondanks het feit dat ik eindeloos geïnteresseerd ben in Latijnse literatuur en Romeinse geschiedenis, vind ik Catullus dé poëet bij uitstek en kan ik bij gevolg dus ook niet genoeg benadrukken hoezeer ik zijn werk aanraad. Het is weliswaar voornamelijk liefdespoëzie, maar het zit hem vooral in de herkenbaarheid ervan. Hoe dikwijls vragen we onszelf wel niet af hoe het soms mogelijk is iemand zozeer te haten en toch zo graag te zien? Het idee dat de mensheid 2000 jaar geleden reeds met gelijkaardige gevoelens kampte, verbaast en inspireert mij enorm. Iets lezen waarin je jezelf in verscheidene, uiteenlopende zaken kan herkennen brengt dan ook een zeer apart gevoel met zich mee.
In het Engels zegt men "falling in love", laat ons zeggen dat ik reeds met klamme handen over de reling hing toen Catullus er onverwacht en hevig op ging staan, waardoor lossen en bijgevolg vallen de enige optie was. en BOEM! Ik werd verliefd op poëzie.
2. STA OP EEN PODIUM
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik een paar jaar geleden zou gepanikeerd hebben bij het gedacht alleen al. Geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht de theaterwereld tot mij te laten komen. En nu, nu blik ik er met trots op terug als één van mijn betere beslissingen. Het on-ontkenbaar bewijs dat verandering wel degelijk goed is, en dat dan nog zacht uitgedrukt.
Los van mijn liefde voor spel en het plezier dat ik eraan overhoud, zie ik optreden voor een publiek als een 'must do' voor jongvolwassenen. Begrijp mij niet verkeerd, er bestaan talloze podiumkunsten afgezien van toneel; dans, live-uitvoeringen van muziek, musical, opera, kleinkunst, zelfs een speech voeren is een verrijkende ervaring op zich. De kunst bevindt zich niet in het presteren van iets memorabel, laat dat over aan zij die die bevestiging nodig achten, de waardering bevindt zich in het doén en dan vooral in het graag doen.
Dus laat dit een warme aanmoediging zijn. Verleg uw grenzen, overwin uw angsten. Zoek naar het verborgen sprankeltje lef dat in ieder van ons schuilt. Laat uw zelfvertrouwen rijzen, want ge verdient het. Lach en geniet en lach nog meer. Heb plezier in uw moment en het volk zal met hetzelfde gevoel naar u kijken. Maar doe het in de eerste plaats. Doe het en doe het verdomme graag.
3. LEES "TO KILL A MOCKING BIRD"
"People generally see what they look for, and hear what they listen for."
Harper lee's wonderlijk debuut "To kill a Mockingbird" was het allereerste boek waarvan ik effectief genoten heb het te lezen en sindsdien is mijn liefde en bewondering voor literatuur enkel nog gegroeid.
Het hartverscheurende verhaal over een zwarte man die onterecht wordt veroordeeld wordt verteld uit het standpunt van Scout, het speelse dochtertje van zijn advocaat, Atticus. Het boek bevat ontzettend veel levenswijsheid en het feit dat een dergelijk serieus en realistisch onderwerp omtrent racisme verteld wordt uit het perspectief van een zesjarig meisje, bekrachtigt het verhaal enorm.
Het boek dateert uit 1960 en wordt regelmatig een echte 'klassieker' genoemd. Maar interpreteer het woord niet verkeerd, beste lezer, want in die tijd was dit boek allesbehalve klassiek, integendeel! Het was vooruitstrevend en zelfs een beetje tegendraads. Want om iets te schrijven over de gelijkheid van iedere mens in een tijd waarin zwarten niet beter waren dan een willekeurige vuilniszak, had men hoe dan ook heel wat lef nodig. Uiteraard werd hier dan ook veel commotie rond gemaakt, maar of het dat waard was? Dat laat ik volledig aan u over. Eén ding is zeker, haar succes was naar mijn mening meer dan terecht.
"To kill a Mockingbird" is niet veel later dan ook verfilmd geweest, maar het boek was vele beter (zoals dat meestal wel is). Zelf heb ik het boek al meerdere malen uitgelezen, zo ook in het Engels en ik zou het iedereen dan ook ten volle aanraden, zelfs de niet-lezers, want ik ben ervan overtuigd dat als het boek iets in mij kan losmaken waarvan ik niet eens wist dat het er was, er nog velen zullen volgen. En ik ben er zeker van dat er voor mij nog vele anderen waren op wie het verhaal een gelijkaardig effect heeft gehad.
4. BELUISTER/BEKIJK "WHERE IS THE LOVE"
Het is zodanig erg gesteld met de wereld dat de wereldbekende popgroep 'The Black Eyed Peace' zich geroepen voelde om een nieuwe versie te maken op het allicht reeds bekende nummer "Where is the Love". Ik heb de videoclip intussen al een stuk of tien keer bekeken en ik slaag er nog steeds niet in de vijf minuten te halen zonder een krop in mijn keel of kippenvel over heel mijn lichaam te krijgen.
Hoewel ik nooit een grote fan geweest ben van valse hoop, hoop ik stiekem toch een beetje dat de min of meer 15 miljoen bekijkers van de video de ernst van deze situatie inzien. Desalniettemin vind ik het verontrustend dat men een dergelijk aantal bekende gezichten nodig heeft om tot dit getal viewers te komen. Maar de boodschap is mooi, heel mooi, net zoals de tekst.
"Peope killing, people dying,
Children hurting, I hear them crying
Can't you practice what you preaching
Would you turn the other cheak again?
Momma momma momma tell us
What the hell is going on?
Can't we all just get along?
Father father father help us,
send some guidance from above
Cuz' people got got me questioning
Where is the love?"
